Yoqimsiz eshik qo`ng`irog`ining ovozi uyning to`rida, o`z yotog`ida, g`aflat uyqusida yotgan Sardorni chala uyqusini butkul uchirib yubordi. - Xe, onangni... Namuncha... Hech kim eshik ochmayaptimi, demak bilki uyda odam yo`q. Lekin eshik qo`ng`irogi ham unga achchiq qilganday hadeganda tinavermagach, Sardor erinibgina yotgan joyidan turishga majbur bo`ldi. Eshik tuynugidan ham qaramay eshikni ochar ekan, ostonada har doimgidek, aslida ismi Rizvongul bo`lgan Roza xola qo`lida sut mahsulotlari ko`targancha uning qarshisida turar edi. - Roza opa yana sizmi... Har kuni ertalabki "budilnik" soatimday meni kelib uyg`otasiz. U qo`lidagi sumka ichidan bir idishni olib men tomon tutqazdi. - Ma bolam buni ol, qaymog`i olinmagan sut. Ertalabdan sut ichsang koni foyda. - To`g`ri xola sut ichish foydali... Faqat suv qo`shilmagan sut ichish foydali edi manimcha. Mening har doimgi xazillarimga ko`nikib qolgan Roza xola navbatdagi xazilimni tushungan xolatda gapimga gap qo`shib ketdi: - Bugun aksiya qildim, suv qo`shmay sotayapman. Roza xolaning bunday bergan javobi oraga yengilgina kulgu olib keldi. Sutni olib, xola bilan xayr-manzurni o`xshatgach, eshikni yopib, sutni oshxonamga qo`ygancha, o`zim yuvinish xonasi tomon ravona bo`ldim. Yuvinib bo`lib yana oshxonam tomon yuzlandim. Bo`ydoqning oshxonasi... Hamma narsa har yerda. Oshxonamga betartiblik uya qurib olgan edi go`yoki. Sardor Rahmon akaning yolg`izgina o`g`li edi. Otasi shaharning ko`zga ko`ringan tadbirkorlaridan edi. Onasidan erta ajragani uchun ham Sardorning ko`ngli o`ksimasin deb boshqa uylanmadi. Rasm chizishga ishtiyoqi balandligini ko`rib rassomchilik oliygohiga o`qishga kirishiga ham qarshilik qilmadi. O`qishda qiynalmasin deb shundoqqina oliygohning orqasidan to`rt xonali yevropacha uslubda ta`mirdan chiqarilgan uy ham olib berdi. Xoladan olgan sutni muzlatgichga qo`ydim. O`z oshxonamda ovqatlanish istagidan qaytib yana yotoqxonamga bordim. O`qishga boradigan kiyimlarimni shoshmasdan kiyib, sumkamni olgancha uydan chiqdim. Uyim tagida yangi ochilgan mo`jazgina tamaddixonada nonushtani qilib so`ngra oliygoh tomon ildamladim. Mana men oliygoh ichidaman... Institutga kirdimu nigohim bir nuqtaga qadaldi, aniqrog`i oliygoh binosi kiraverish eshigi oldida turgan bir qizga qadaldi. -Kim u... Kim bo`ldi bu qiz... Yo`q, yo`q qiz emas u... Farishta, xa xa farishta, meni olib ketish uchun kelgan farishta... Xozir qanotlarni keng yozadida meni quchgancha o`z diyoriga olib ketadi. Xa olib ketadi. -Xa do`stim bu yerda nimaga qoqqan qoziqday turib qolding? Yur tez-tez yo`qsa birinchi dars amaliy san`atga kechga qolamiz. Bilasana G`ayrat Azizovich o`zidan keyin kirganlarni sinfga kirgizmaydi. Qo`qqisdan ortimdan yangragan bu tanish ovoz shubhasiz yaqin do`stim va kursdoshim Jasurniki edi. U ortimdan kelib bo`ynimdan quchoqlagancha oliygoh ichkarisi tomon torta boshladi. Bu orada o`sha mening aqlimni olgan, xayollar zindoniga solgan malak ham ichkariga kirdi. -Kim u...(mening tilimda faqat bir savol yangrar edi xalos). -Nima? Nimalar deb aljirayabsan? Kirish qo`ng`irog`i chalindi. Hamma darsga kechikmay kirish maqsadida o`zini o`quv binosi tomon urdi. Biz ham hamma qatori harakatlana boshladik. Sinf xonasiga eshik ochib kirar ekanmiz Jasur yengil nafas ola boshladi. -Xayriyat, ulguribmiz... Nimaga aynan shu domlaning darsi bizga birinchi soatga qo`yilganey deya gap boshlagan edi hamki G`ayrat Azizovich sinf xonaga kirib kelib birinchi dars ham boshlanib ketdi. Men uchun dars o`sha bir paytlar fikru hayolimni butkul band etgan mashg`ulot sifatida emas, shunchaki oddiy bir darsday o`tayotgandi. Hozir mening bor e`tiborim darsga emas, o`sha qizga, mening aqlim olgan qizga qaratilgan edi. Men uning kimligini bilolmay hayollar ummoniga g`arq bo`lmoqda edim. Birinchi dars yakunlanganligi haqidagi chalingan qo`ng`iroqdan so`ng hamma sinfxonadan birin-ketin chiqa boshladi. Men xamon joyimdan jilmagan holatda o`tirardim. Orqamdan gursillab tushgan tarsaki meni hayol ummonidan tortib olib xayotga qaytardi. -Senga nima bo`lyabti "pochtalyon Pechkin" ? Axir bu dars sening eng yoqtirgan darsing edi chamamda. Shuncha yil sen bilan birga o`qib darsda bunday befarq o`tirishing... aqlga sig`maydi. -Bilmadim do`stim, bilmadim. Boshim og`riyapti. Shunga bo`lsa kerak (bundan ortiq jo`yaliroq vaj topolmay). -Aldama! Senga aldash yarashmaydi, buni eplolmaysan ham. -Xo`p aytaman, faqat darsdan so`ng. Kelishdikmi? -Ufff. Mayli ko`ndirding. Biz ikkimiz bir-birimizga urulib-surilib sinfdan chiqdik. Ikkinchi qavatning uzun koridorida ketar ekanmiz, beixtiyor ko`zlarim o`sha sohibjamolni olomon ichidan qidirib topdi. -Xa u o`sha... Mening farishtam, yolg`iz meniki. -Nega u seniki bo`lar ekan. Axir uni sen endigina ko`rgan bo`lsang, balki uni sevgan yori bordir. -Yo`q, yo`q. Zinhor bunday emas. Aslo... Yo`q. Go`yoki qalbim ikkiga bo`linib, bir-biriga nisbatan jang boshlagan edi. Savollar ortidan javoblar, uning ustidan yana savollar sel kabi quyilib kelardi. U go`zal judaham chiroyli edi. Kiyimlari zamonaviy uslubda bichilgan bo`lib, shuning bilan birga milliylik ham yo`qolmagan edi. Qad-u qomati o`ziga yarashgan oddiygina bir qiz edi. Lekin nimasidur meni o`ziga tortar , xa deganda qo`yib yubormas edi. Yuragim qinidan chiqar darajada juda tez va qattiq ura boshladi. Nafas olishim ham tezlashib borar, menga nima bo`layotganiga aqlim yetmas, gapirishga tilim aylanmas, uni ko`rgan joyimda misoli haykaldek tosh qotib qolgan edim. Bor kuchimni yig`ib gapirmoqqa urinib ko`rdim. -Kim u... Oldinda, o`z qo`l telefonida allanimalarni kovlashtirib andarmon bo`lib ketayotgan Jasur taqqa to`xtadi va tezda ortga tisarildi. -Kimni aytayabsan? O`zim bilmagan holatda oyoqlarimga kuch kirib uning oldiga borib so`z boshladim. -Xov anavi, pushti rangli koftadagi qiz. -Sardor o`zingmisan? Jasurning nigohi menga qadaldi. Uning nigohida hayratlanish bilan birga taajublilik ham sezilib turardi. Sardor bilan tanishganidan buyon uning bir qiz haqida so`rashi tugul hattoki qayrilib qaraganini ko`rgan emas. Sardor ko`rinishidan ancha bo`ydor bo`lib, chiroydan ham olloh siqmagandi, sport bilan doimiy shug`ullangani uchun qad-u qomati ham uncha-muncha qizlarni aqlni olmasdan qo`ymasdi. Oliygohda ilk o`qib yurgan kezlaridanoq uni qanchadan-qancha qizlar o`zini qilmoqchi bo`lishdi. Uning fikru xayoli faqat o`qishda edi. Qizlardan sevgi maktublari kelar, barchasi javobsiz yakunlanardi. Oxir-oqibat qizlar ham Sardorni bezovta qilmay qo`ydi. Do`sti bo`lmish Jasur esa buning aksi bo`lib qizlarga uncha suyagi yo`qroq. Bugun Jamila bilan yursa, ertasi kuni Faridani qulog`iga lag`mon osib turgan bo`lar edi. -Uning ismi Umida birinchi kursda o`qiydi. O`ziham uzumni suviday narsa bir xo`plab yutib yuboray deysan... Xoxlasang tanishtirib qo`yaman. Yur ketdik. -Hozir emas (Sardorning ovozi zo`rg`a chiqdi). -Unda qachon? -Bilmadim. -Temirni qizig`ida bosish kerak. -Hech bo`lmasa dars tugagancha vaqt ber. Men senga o`xshab kunda qizlar bilan gaplashib yurganim yo`q (uning ovozi g`uldirab chiqdi). -Bo`ldi kelishdik. Bo`lmasa men ketdim. Qizni pishitib kelaman. Qolgan darslarda "nb" tushmasligiga "vruchat" qilvorarsan o`rtoq. U shu gapni aytdiyu o`sha qiz turgan tomon keta boshladi. Bu vaqtga kelib allaqachon ikkinchi darsga kirish qo`ng`irog`i chalinib bo`lingan edi. Nasiba Axrorovnani darsiga ilk bora kechikib bordim. Bunisi ham yetmaganday Jasurni oq qog`ozday oqlash uchun yolg`on so`zlashga majbur bo`ldi. Hammasi bir qizni deb sodir bo`lmoqda edi. O`zining qilayotgan xatti harakatiga o`zi hayron edi. Darslar ham ko`z ochib yumgancha o`tib ketdi. Darsdan so`ng oliygohdan chiqib uyi tomon ravona bo`lgan Sardorning qo`l telefoni jiringlab qoldi. -Sardor ishlar besh bo`ldi. Bugun kech soat 19:00 lar atrofida o`zi uyinga keladi. -Jasur, axir qanaqasiga... Yosh qiz kechasi... Uning ustiga uyimda? -Aytishicha kunduzi vaqti yoq emish. O`zini ham senda ko`ngli bor ekan. Uyog`i o`zingdan qolar gap yo`q. Ha aytgancha bitta choyxona sendan. Mayli ishlarim bor edi. Keyinroq gaplashamiz. Sardor do`sti Jasur bilan bo`lgan muloqotning mag`zini chaqa olmay halak edi. -Qiziq... Juda qiziq. Hayoliga hech bir so`z kelmagan Sardor, nima bo`lsa bo`ldi degancha uyi tomon oshiqdi. Yo`lda muyulishdagi kichik bozorchadan mehmon kutish uchun ul-bul narsalar harid qildi va uyiga qaytdi. Uyiga kirar ekan u yerdagi betartiblikdan avzoyi buzildi, dili xunob bo`ldi. Kiyimlarini almashtirgancha uyini bir boshidan tozalashga tushdi. Qachon oxirgi marta bunday "generalniy uborka" qilganini o`zi ham bilmaydi. Soat millari 17:00 ga yaqinlasha boshlagandi hamki Sardor hamma joyni chinniday qilib tozalab qo`ydi. So`ngra oshxonaga kirib ovqat qilishga unnadi. Ovqatni ham rostlab, mehmonxona chiroylikkina dasturxon tuzadi. Yuvinib chiqib shohona kiyimlarini kiyib oldi. Bu asnoda uchrashish vaqti ham kelib qolgan edi. Shu payt eshik qo`ng`irog`i chalindi. Har doim Sardorning g`ashiga tegib kelgan bu ovoz bu boshqacha xonish qilayotgan edi. Eshik qo`ng`irog`i yana bir bor yangradi. Qiz bolani ko`p kuttirish insofdan emasligi, yana uyalib ketib qolmasin deya tezlikda borib eshikni ochdi. Mana qarshisida uning aqli hushini olgan, esidan ozdirayozgan pari turar edi. Kiyimlari oliygohda ko`rganidan tamomila boshqacha, ochiqroq kiyinib olgan edi. -Dugonalari qo`ymagandir, bularning barchasi menga yoqish uchun albattada (ichimda o`zimga-o`zim taskin berdim) uning budday kiyinib olgani dilimni xira qilgan bo`lsada. -Marhamat Umidaxon, kiring ichkariga. U ham salom bergancha ichkariga kirdi. Sardor uni mehmonxonaga boshlab bordi. -Men hozir... Siz ungacha mana bulardan olib, o`z uyingizda o`tirganday his qiling. -To`xtang. Sizdan bir narsani so`rasam, oldin bir narsaga kelishib olsak. -Bemalol, bexijolat so`rayvering. -Qisqasi gap bundoq. Bir "xodka" ko`rish ellik ming, "do utra" yuz dollar bo`ladi Sardor akasi. Bu gaplarni eshitgan Sardorning boshi gangib qoldi. -Hey, alo "vi zdes" a? Nimaga jimsiz... "Otvette" -Ertalabgacha...( Sardorning ovozi qaltirab chiqdi). -Pulini oldindan olaman. Sardorning sevgisi bugun erta tongda tug`ulib xuddi kapalak misoli ertangi kunni ko`rolmay, gul kabi so`nmoqda edi. Tungi qorong`ulik o`z o`rnini erta tongda osmon yuziga chiqayotgan zarrin quyosh nurlariga bo`shatib berayotgan bir paytda Sardor o`z qo`l telefonidan tanish bo`lgan raqam 02 ni terdi. Uncha uzoq kuttirilmagan qo`shni tomondan yangragan "militsiya eshitadi" degan so`zdan so`ng: -Men Umidani o`ldirdim. Oqterak mahallasidagi 4-uy 48-xonadonga yetib kelishlaringizni so`rayman... Sardor oxirgi so`zlarini gapirar-gapirmas telefoni qo`lidan tushib ketdi, oyoqlari holsizlanib allaqachon joni tanasini tark etgan Umidaning oldiga devorga suyangancha o`tirib qoldi.